Laos przejechaliśmy z północy, od granicy z Wietnamem, na samo południe, do granicy z Kambodżą. Przemieszczaliśmy się głównie lokalnymi autobusami. Nie opisywaliśmy za każdym razem trasy z jednego miejsca na drugie, bo było by to nudne. Mniej więcej co 3 dni robiliśmy 200/300 kilometrów, podróżując dosłownie cały dzień.

Tak naprawdę to jak zawsze jechaliśmy skuterem, ale dzienniki motocyklowe zdecydowanie lepiej brzmią. O pięknej 500-kilometrowej pętli położonej w środkowym Laosie dowiedzieliśmy się przypadkiem od spotykanych na trasie ludzi. Nie jest to popularny kierunek, my planowaliśmy zrobić pętlę zaczynającą się w Pakxe, ale przekonani opowieściami Lucy i Matthieu zdecydowaliśmy się do nich przyłączyć.

Od pierwszych chwil w Laosie, w każdej wiosce i miasteczku, mieszkańcy pozdrawiają nas z uśmiechem na ustach tytułowym “Sabaidee!”. Wyrażenie to jest nie tylko powitaniem, pożegnaniem czy pozdrowieniem, Laotańczycy zawierają w nim również swoją filozofię życiową: “bądź spokojny, zdrowy i zrelaksowany”. Ich podejście do życia widać na każdym kroku – nikt się nie spieszy, nie krzyczy, nie trąbi, ani nie próbuje czegoś sprzedać – totalne przeciwieństwo Wietnamu. Ludzie spędzają czas przed swoimi domami rozmawiając, jedząc lub po prostu patrząc w dal. Autobusy odjeżdżają zazwyczaj godzinę po czasie, w restauracji po zamówieniu posiłku czeka się na niego około półtorej godziny, a następnie samemu trzeba upomnieć się o rachunek i wyrecytować za co chce się zapłacić, bo nikt się tym specjalnie nie przejmuje.

20 godzin – tyle trwała nasza podróż z Wietnamu do Laosu. Trasa ta jest określana jako droga przez piekło, w pełni zasłużenie.

Północna część Wietnamu jest pełna przepięknych miejsc, które można odwiedzić. Najsłynniejszym jest zdecydowanie Ha Long Bay, czyli zatoka smoków, którą my celowo pominęliśmy, ze względu na ogromne ilości turystów i wysokie ceny. W oryginalnym planie chcieliśmy zobaczyć region na dalekiej północy – Sapa – słynąc z niesamowitych górskich widoków. Odpuściliśmy gdyż w grudniu jest tam średnio 5 stopni, a nie jesteśmy przygotowani na takie temperatury. W zamian pojechaliśmy do parku narodowego Phong Nha i miejscowości Tam Coc.

Z pięknego i kolorowego Hoi An przenieśliśmy się do dawnego miasta cesarskiego – Huế. Brzmi dumnie, ale niestety najlepsze lata Huế ma już za sobą.

Read More

Hoi An, miasteczko w środkowym Wietnamie, jest uznawane za jedno z najpiękniejszych miejsc w całej Azji Południowo-Wschodniej. Trip Advisor sklasyfikował je jako pierwsze na liście do odwiedzenia w Wietnamie i umieścił wśród 25 najlepszych kierunków na całym świecie. Całkowicie się z tym zgadzamy!

Pierwszy posiłek w Wietnamie – Bánh Mi – bagietka z szarpanym kurczakiem, pasztetem, wieprzowiną, chili i mieszanką ziół. Po 2 tygodniach smażonych makaronów w Tajlandii, chrupiące pieczywo było jak oaza na pustyni, jak pierwsze promienie słońca po zimie, jak zimne piwo podczas meczu ligi mistrzów.

Bangkok jest ogromnym punktem przesiadkowym, podróżując po Azji Południowo-Wschodniej, chcąc nie chcąc co jakiś czas się o niego zahacza – my wróciliśmy bo czekał nas lot do Wietnamu.

Płynąc na półwysep Railay, czyli rajskie plaże, nie nastawialiśmy się na bycie drugim Tonym Halikiem, gdyż od dłuższego czasu nie jest to już niezbadany zakątek Tajlandii. Miał być to dla nas kilkudniowy odpoczynek po intensywnych 2 tygodniach zwiedzania. Region jest bardzo popularny wśród turystów, co ciekawe również Polaków. Jest ich tak wielu, że można go wręcz nazwać nowym Pobierowem, trzeba uważać na to, co się głośno mówi. 😉